Alles is liefde??

Rot toch op, wat is dan liefde? Seks hebben en er een dag later spijt van hebben? Zo verliefd zijn dat je gaat kotsen van die vlinders in je buik als je allergisch bent voor die beesten? Teleurgesteld zijn aangezien de klik na een paar weken toch weg is? Of is het gewoon neuken wie je kunt neuken, schaamluis oplopen en dat gaan verspreiden? Alles is liefde?? Wederom; Rot toch op.

Mijn beste vrienden hebben een relatie... Jarco en Tom, Dana en Buck, Jules en Joost en ik huppel er maar een beetje tussendoor, als een psychotische jongen waarbij alle invloeden verkeerd binnenkomen, met af en toe een jaloerse blik van; 'Dat wil ik ook!'

Maar ik heb inmiddels de hoop al opgegeven. 18, maar liefde is nú al niks voor me. Waarmee zou ik mijn verliefde gevoel kunnen vergelijken? Als ik op het toneel sta, de laatste strofe van de finale heb gezongen, een enkele traan die uit mijn linkerooghoek verschijnt, over mijn wang rolt en zo op mijn bovenlip terechtkomt. Een zoete smaak, een smaak van voldoening. Een staande ovatie volgt, bloemen krijgen van een vriendin van me, die dan weer zo snel mogelijk het toneel verlaat aangezien het míjn voorstelling is. Als dan het doek valt, weer opengaat en het zaallicht de emotionele blikken van het publiek aan mij toont, waarna er een licht orgastisch genot opkomt in mijn onderbuik, want ik heb het maar weer mooi voor elkaar gekregen. Dat is het bijna euforisch, tintelende plezier van genot wat ik dan op dat moment heb, oftewel; Zo voelt verliefdheid voor me.

Maar bij een goede voorstelling en een goede relatie zie je ook spijtig genoeg weer dezelfde kater opkomen; het afscheid. En natuurlijk, ik blijf spelen, maar een première is zó bijzonder. Dan kom je weer afgeschminkt thuis op je kamer van 6 vierkante meter, heb je zó'n goed gevoel van de show, ga je vredig slapen (als dat nog lukt, na alle adrenaline) en wordt je 's ochtends met een zwaar depressief gevoel wakker. Alsof er geen enkel lichtpuntje aan de hemel is, je vrienden je vrienden niet zijn, alsof je er helemaal alleen voor staat. En dan heeft het allemaal geen nut meer. Waar leef je nog voor? Wat is mijn nieuwe doel in mijn leven? Iemand die je opwacht na de voorstelling, iemand die nog een Bacardi-Limon Cola met limoen en ijsblokjes voor je maakt als je klaar bent van een dag hard werken aan een nieuw boek, maar wat niet opschiet aangezien je door de writers' blocks het notebook niet meer ziet, iemand waar je fantastische seks mee kunt hebben, keer op keer, iemand waar je mee op vakantie gaat en samen op de bank via de tv de foto's nog eens terugziet, elkaar dan verliefd in de ogen aankijken en die blik je doet smelten, keer op keer....

Het is hetzelfde als in een relatie; kut! Wel in een heteroseksueel perspectief dan, want homo's hebben daar al helemaal niks mee...